Plomba światłoutwardzalna

Ubytki w zębach są bardzo powszechnie występujący schorzeniem. Są to zmiany spowodowane próchnicą zębową, zwane potocznie “dziurami w zębach”. Przyczyną powstawania próchnicy są bakterie z rodzaju paciorkowców, należące do fizjologicznej flory jamy ustnej. Tworzą one kremowo-żółtą, przylegającą do zębów płytkę, która daje się łatwo usunąć.

W sytuacji, kiedy zapewniamy zbyt dużą podaż cukrów (głównie sacharozy), bakterie te dokonują ich rozkładu. Produktem tych reakcji są różnorodne kwasy organiczne, które powodują powstawanie próchnicy zębów.

Istnieje kilka rodzajów ubytków zębowych. Najczęściej spotykanym typem są ubytki koronowe, zlokalizowane albo w obrębie powierzchni żującej, albo w bocznej części zęba, stykającej się z innym zębem.

Drugim rodzajem są ubytki korzeniowe, które powstają w sytuacji, gdy dochodzi do częściowego odsłonięcia korzeni zębowych przez wycofujące się dziąsła. Z uwagi na fakt, iż korzenie nie są pokryte szkliwem, są one znacznie bardziej narażone na rozwój próchnicy. Jeszcze innym rodzajem jest tak zwana próchnica nawracająca, pojawiająca się w obrębie już istniejących wypełnień oraz koron zębowych.

Ubytki zębowe wbrew pozorom stanowią poważny problem i mogą być niebezpieczne. Stanowią one potencjalne wrota infekcji, które mogą nieść ze sobą bardzo poważne powikłania pod postacią na przykład bakteryjnego zapalenie wsierdzia czy nawet sepsy.

Dlatego też tak ważna jest regularna kontrola stomatologiczna, która pozwala zapobiegać powstawaniu próchnicy i ubytków, a także wykrycie już istniejących w początkowym stadium. Podstawowym sposobem

Czym jest plomba światłoutwardzalna i jakie są jej zalety?

Plomba światłoutwardzalna to wypełnienie plastyczne aplikowane do ubytku i odpowiednio modelowane, a następnie utwardzane światłem przy pomocy specjalnej lampy polimerowej. Wypełnienia tego rodzaju wykonywane są z materiałów kompozytowych.

Materiały kompozytowe są to złożone materiały posiadające niejednorodną strukturę. Zbudowane są z co najmniej dwóch różnych składników o odmiennych właściwościach fizycznych i chemicznych. Zazwyczaj jeden ze składników odpowiada za spójną strukturę kompozytu, drugi zaś za jego wytrzymałość i oporność na czynniki zewnętrzne, a także nadmierne rozciąganie i ściskanie.

Przykładowe materiały mogące być wykorzystywane jako baza to wszelkiego rodzaju żywice syntetyczne, natomiast jako komponenty konstrukcyjne doskonale sprawdzają się między innymi włókno szklane, kwarc czy włókna węglowe. Materiały kompozytowe mają bardzo szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach życia i technologii. Jedną z nich jest stomatologia.

Wśród materiałów kompozytowych wykorzystywanych we współczesnej stomatologii wyróżnia się makrocząsteczkowe, mikrocząsteczkowe oraz hybrydowe.

Wypełnienia kompozytowe – wypełnienie światłoutwardzalne – są obecnie bardzo powszechnie stosowane. Są to tak zwane “białe plomby”. Charakteryzują się wysokim stopniem estetyki z uwagi na kolorystykę. Obecnie możliwe jest takie dobranie odcienia wypełnienia, iż jest ono idealnie dopasowane do naturalnego koloru zęba. Dzięki temu jest ono praktycznie niewidoczne.

Niewątpliwą zaletą tego rodzaju wypełnień jest fakt, iż są one bardzo wytrzymałe i oporne na zgniatanie. Jest to szczególnie istotne, gdyż podczas codziennego funkcjonowania i spożywania pokarmów, wypełnienie jest narażone na różnorodne obciążenia związane z przeżuwaniem pokarmów, a czasem nawet urazy. Ponadto wykazują one duży stopień adhezji do szkliwa zębowego, dzięki czemu ich aplikacja nie wymaga dużej ingerencji w zdrowe tkanki zęba ani dodatkowego stosowania spoiw.

Kolejną bardzo cenną właściwością tego rodzaju wypełnień jest fakt, iż bardzo dobrze kontrastują się one na zdjęciach rentgenowskich. Jest to szczególnie przydatne w trakcie diagnostyki obrazowej różnych patologii w zakresie uzębienia, gdyż pozwala uniknąć mylnej interpretacji rentgenogramów i pozwala lepiej ustalić plan leczenia na przykład protetycznego, czy ortodontycznego.

Lampa polimeryzacyjna – jak to działa i czy jest bezpieczne?

Do implantacji wypełnienia światłoutwardzalnego konieczne jest zastosowanie specjalnej lampy polimeryzacyjnej. Obecnie stosowanych jej kilka rodzajów lamp różniących się między sobą wieloma cechami, między innymi źródłem emitowanego światła. Wyróżnia się lampy halogenowe, które są obecnie jednymi z najczęściej stosowanych lamp, lampy ksenonowe, lampy LED, lampy laserowe, a także lampy argonowe.

Mechanizm działania lamp polimeryzacyjnych na wypełnienie kompozytowe jest bardzo skomplikowany. Wiązka promieniowania świetlnego w kontakcie z materiałem kompozytowym indukuje wystąpienie kaskady skomplikowanych reakcji fotochemicznych, których rezultatem jest polimeryzacja cząstek kompozytu. Polega ona na łączeniu się pojedynczych cząsteczek w długie łańcuchy o uporządkowanej strukturze, dzięki czemu wypełnieniu nadawana jest twarda i spoista konsystencja.

Stosowanie lamp polimeryzacyjnych charakteryzuje się wysokim poziomem bezpieczeństwa, jeśli zostanie spełnionych kilka warunków. Po pierwsze stosowane lampy muszą być wykonane z wysokiej jakości materiałów. Po drugie muszą być stosowane umiejętnie przez doświadczony personel. Po trzecie, muszą być one regularnie serwisowane, tak, aby nie dopuścić do nadmiernego zużycia się materiałów, gdyż może to nieść ryzyko emisji zbyt dużej dawki promieniowania cieplnego, co w rezultacie może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych.

Podstawowym skutkiem ubocznym nieprawidłowego zastosowania lampy polimeryzacyjnej jest miejscowe przegrzanie miazgi zębowej prowadzące do jej uszkodzenia, w skrajnych przypadkach nawet nieodwracalnego. Ponadto, niektóre długości fali świetlnej są pochłaniane przez różne struktury oka i mogą prowadzić do ich uszkodzenia lub degeneracji. Przykładowo może dojść do rozwoju zaćmy, uszkodzenia rogówki czy oparzenia plamki żółtej.